• PODSTAWA PROGRAMOWA PRZEDMIOTU CHEMIA

        • Podstawa programowa przedmiotu chemia 

          Chemia jest przedmiotem eksperymentalnym, duży nacisk położony jest na umiejętności
          związane z projektowaniem i przeprowadzaniem doświadczeń chemicznych. Interpretacja
          wyników doświadczenia i formułowanie wniosków na podstawie przeprowadzonych
          obserwacji ma służyć wykorzystaniu zdobytej wiedzy do identyfikowania i rozwiązywania
          problemów. Opanowanie przez uczniów zawartych w podstawie programowej kształcenia
          ogólnego dla szkoły podstawowej wymagań szczegółowych zapewni im zdobycie wszystkich
          potrzebnych kompetencji kluczowych, które wykorzystają w dalszej edukacji.

          W zadania szkoły i jej funkcję wychowawczą wpisują się:
          1) rozbudzanie zainteresowania zjawiskami otaczającego świata;
          2) kształtowanie ciekawości poznawczej przejawiającej się w formułowaniu pytań
          i szukaniu odpowiedzi z wykorzystaniem metodologii badawczej;

          Ważne jest także wykorzystywanie podczas zajęć różnorodnych materiałów źródłowych tj.
          zdjęć, filmów, foliogramów, plansz poglądowych, prostych tekstów popularnonaukowych,
          danych, będących wynikiem badań naukowych, prezentacji multimedialnych, animacji,
          zasobów cyfrowych dostępnych lokalnie oraz w sieci.

           

          CHEMIA
          Cele kształcenia – wymagania ogólne
          I. Pozyskiwanie, przetwarzanie i tworzenie informacji. Uczeń:
          1) pozyskuje i przetwarza informacje z różnorodnych źródeł z wykorzystaniem
          technologii informacyjno-komunikacyjnych;
          2) ocenia wiarygodność uzyskanych danych;
          3) konstruuje wykresy, tabele i schematy na podstawie dostępnych informacji.
          II. Rozumowanie i zastosowanie nabytej wiedzy do rozwiązywania problemów. Uczeń:
          1) opisuje właściwości substancji i wyjaśnia przebieg prostych procesów
          chemicznych;
          2) wskazuje na związek właściwości różnorodnych substancji z ich zastosowaniami i
          ich wpływem na środowisko naturalne;
          3) respektuje podstawowe zasady ochrony środowiska;
          4) wskazuje na związek między właściwościami substancji a ich budową chemiczną;
          5) wykorzystuje wiedzę do rozwiązywania prostych problemów chemicznych;
          6) stosuje poprawną terminologię;
          7) wykonuje obliczenia dotyczące praw chemicznych.
          III. Opanowanie czynności praktycznych. Uczeń:
          1) bezpiecznie posługuje się prostym sprzętem laboratoryjnym i podstawowymi
          odczynnikami chemicznymi;
          2) projektuje i przeprowadza proste doświadczenia chemiczne;
          3) rejestruje ich wyniki w różnej formie, formułuje obserwacje, wnioski oraz
          wyjaśnienia;
          4) przestrzega zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
          Treści nauczania – wymagania szczegółowe
          I. Substancje i ich właściwości. Uczeń:
          1) opisuje właściwości substancji będących głównymi składnikami stosowanych na co
          dzień produktów, np. soli kuchennej, cukru, mąki, wody, węgla, glinu, miedzi, cynku,

          żelaza; projektuje i przeprowadza doświadczenia, w których bada wybrane
          właściwości substancji;
          2) rozpoznaje znaki ostrzegawcze (piktogramy) stosowane przy oznakowaniu substancji
          niebezpiecznych; wymienia podstawowe zasady bezpiecznej pracy z odczynnikami
          chemicznymi;
          3) opisuje stany skupienia materii;
          4) tłumaczy, na czym polegają zjawiska dyfuzji, rozpuszczania, zmiany stanu skupienia;
          5) opisuje cechy mieszanin jednorodnych i niejednorodnych;
          6) sporządza mieszaniny i dobiera metodę rozdzielania składników mieszanin
          (np. sączenie, destylacja, rozdzielanie cieczy w rozdzielaczu); wskazuje te różnice
          między właściwościami fizycznymi składników mieszaniny, które umożliwiają jej
          rozdzielenie;
          7) opisuje różnice między mieszaniną a związkiem chemicznym lub pierwiastkiem;
          8) klasyfikuje pierwiastki na metale i niemetale; odróżnia metale od niemetali
          na podstawie ich właściwości;
          9) posługuje się symbolami pierwiastków i stosuje je do zapisywania wzorów
          chemicznych: H, C, N, O, Na, Mg, Al, Si, P, S, Cl, K, Ca, Fe, Cu, Zn, Br, Ag, Sn, I,
          Ba, Au, Hg, Pb;
          10) przeprowadza obliczenia z wykorzystaniem pojęć: masa, gęstość i objętość.

  • Galeria zdjęć

      brak danych